حوزه خط‌مشی‌گذاری در 15 سال گذشته شاهد حجم زیادی از تحقیقات در زمینه اجرای خط‌مشی بوده است. در حالی که مطالعات اولیه بیشتر در کشور آمریکا صورت پذیرفته بود، اما تمرکز مطالعات اخیر بیشتر به سوی کشورهای اروپای غربی تغییر یافته است. این مطالعات را می‌توان در سه نسل کلی طبقه‌بندی نمود. در این مقاله به تحلیل دو رویکرد بالا به پایین و پایین به بالا بر اساس ادبیات موضوع مطرح شده توسط اندیشمندان نماینده هر رویکرد پرداخته شده است.
طبقه بندی موضوعی
بایگانی
- تیر ۱۳۹۶ (۱)
- دی ۱۳۹۵ (۱)
- اسفند ۱۳۹۴ (۱)
- آذر ۱۳۹۲ (۱)
- آبان ۱۳۹۲ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۲ (۱)
- فروردين ۱۳۹۲ (۲)
- اسفند ۱۳۹۱ (۷)
پربیننده ترین مطالب
-
۹۱/۱۲/۲۰ارزیابی خط‌مشی از دیدگاه توماس دای
حوزه خط‌مشی‌گذاری در 15 سال گذشته شاهد حجم زیادی از تحقیقات در زمینه اجرای خط‌مشی بوده است. در حالی که مطالعات اولیه بیشتر در کشور آمریکا صورت پذیرفته بود، اما تمرکز مطالعات اخیر بیشتر به سوی کشورهای اروپای غربی تغییر یافته است. این مطالعات را می‌توان در سه نسل کلی طبقه‌بندی نمود. در این مقاله به تحلیل دو رویکرد بالا به پایین و پایین به بالا بر اساس ادبیات موضوع مطرح شده توسط اندیشمندان نماینده هر رویکرد پرداخته شده است.
اگرچه بسیاری در خصوص افزایش پیچیدگی فضای خط‌مشی‌گذاری سخن رانده‌اند ولی مطالب زیادی در خصوص نحوه پاسخ دولت به این پیچیدگی بیان نشده است. رویکردهای سنتی خط‌مشی‌گذاری فرض می‌کردند که فرآیند خط‌مشی‌گذاری باید متمرکز و سلسله‌مراتبی باشد و این در حالی است که این فرض هر روز از واقعیت پیچیده سیاست و چندپارگی آن فاصله می‌گیرد.
در مقابل، رویکرد جایگزینی توسط دانشمندان اروپایی ارائه شده است که نقش دولت را مدیریت شبکه‌های خط‌مشی می‌داند و بر نگاه مشارکتی و پایین به بالا به جای نگاه سنتی بالا به پایین در خط‌مشی‌گذاری تأکید دارد. هدف این مقاله، تدوین مدل مفهومی مشارکت شبکه‌ها در خط‌مشی‌گذاری است.
اگرچه بسیاری در خصوص افزایش پیچیدگی فضای خط‌مشی‌گذاری سخن رانده‌اند ولی مطالب زیادی در خصوص نحوه پاسخ دولت به این پیچیدگی بیان نشده است. رویکردهای سنتی خط‌مشی‌گذاری فرض می‌کردند که فرآیند خط‌مشی‌گذاری باید متمرکز و سلسله‌مراتبی باشد و این در حالی است که این فرض هر روز از واقعیت پیچیده سیاست و چندپارگی آن فاصله می‌گیرد.
در مقابل، رویکرد جایگزینی توسط دانشمندان اروپایی ارائه شده است که نقش دولت را مدیریت شبکه‌های خط‌مشی می‌داند و بر نگاه مشارکتی و پایین به بالا به جای نگاه سنتی بالا به پایین در خط‌مشی‌گذاری تأکید دارد. هدف این مقاله، تدوین مدل مفهومی مشارکت شبکه‌ها در خط‌مشی‌گذاری است.
توماس دای در فصل ارزیابی خط‌مشی در کتاب خود بیان می‌کند که در عرصه خط‌مشی‌گذاری، اتخاذ این پیش‌فرض که تصویب قوانین و تخصیص منابع جهت اجرای آنها حتماً منجر به دستیابی کامل یا بخشی از اهداف خط‌مشی‌گذاری خواهد شد، پیش‌فرضی اشتباه است و مرور تجربیات خط‌مشی‌گذاری بر این امر اذعان دارد.
آینده جوامع در سرتاسر جهان توسط شش عامل پیش‌راننده خارج از حوزه کنترل دولت‌ها شکل می‌گیرد. تغییرات وسیع ترکیب جوامع، جهانی‌سازی، مسائل زیست‌محیطی، روابط اجتماعی، ثبات اجتماعی و فناوری قطعاً تمامی دولت‌ها را تحت تأثیر قرار داده و پاسخ‌هایی منحصر به فرد از سوی هر کشور را می‌طلبند. مواجهه با این محرک‌های جهانی نیازمند همکاری‌های دائمی میان کشورها است و آغاز این همکاری، ارتباطات جدی و چندجانبه و استانداردهای فنی و عملیاتی مشترک است. علاوه بر این، اتخاذ راهبردهای مؤثر نیازمند تعهد دولت‌ها به تسهیل تلاش‌ها از طریق بنیادهای متعدد درون کشور و بهبود سطح تعامل با سازمان‌های فراملیتی است.
سرآغاز
اسفند
۹۱
امروزه با ورود شتاب‌زده جهان به دوره‌ای که از آن به عصر اطلاعات تعبیر می‌شود، نظمی جدید در صحنه بین‌الملل رقم می‌خورد. این نظم جدید موجب دگرگونی نظام قدرت پیشین حاکم بر جهان شده است؛ به طوری که همه قوانین بازی تغییر یافته و انقلابی در ماهیت قدرت ایجاد شده است. منابع نظم جهانی که پیش از این شامل قدرت و ثروت بود تغییر یافته و بعد مهم‌تری با عنوان دانش به آن افزوده گردیده. دانایی در مقابل قدرت و ثروت قد علم کرده و تفاوتی فاحش را نمایان ساخته است. به گونه‌ای که نظم جهانی در الگوی جدید بر محور سومین عنصر یعنی دانایی تکیه زده است.
در نظام تولید ثروت نیز دیگر کارکرد بر مبنای قدرت عضلانی یا فناورانه کاربردی ندارد، بلکه این مبادله پیشرفته داده‌ها و اطلاعات الکترونیکی و تسهیم آزادانه دانش است که تولید ثروت می‌کند و قهرمان جدید عرصه قدرت، خلاقیت مبتنی بر اطلاعات است نه کارگر و کارفرما.
در همین راستا در این سایت تلاش داریم تا با ارائه مطالب کارکردی و دانش حاصل از تجارب عملیاتی، گامی هرچند کوچک را در جهت توسعه دانش کاربردی مدیریت در حوزه‌های مختلف مدیریت بازرگانی و دولتی برداریم و در این مسیر، نیازمند همراهی اساتید، دانشجویان و مدیران هستیم.
به امید فرداهای روشن برای ایران اسلامی
محمدرضا زرگر
19 اسفند 1391